Στὴν Καινὴ Διαθήκη δὲν ὑπάρχει ρητὴ μαρτυρία παραδόσεως τοῦ Μυστηρίου ἀπὸ τὸν Κύριο. Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ὅμως μᾶς παρέδωσαν τὴν πράξη καὶ μᾶς μιλοῦν γι᾿ αὐτὸ σὰν ἰδιαίτερο Μυστήριο: «Καὶ ὑμεῖς χρίσμα ἔχετε ἀπὸ τοῦ Ἁγίου, καὶ οἴδατε πάντα» (Α´ Ἰω. β´ 20), «ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς… πιστεύσαντες ἐσφραγίσθητε τῷ Πνεύματι τῷ Ἁγίῳ ὃς ἐστὶν ἀρραβὼν τῆς κληρονομίας ἡμῶν» (Ἐφ. α´ 13-14). Ἐπίσης ἀπὸ τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων φαίνεται καθαρῶς ὅτι ὑπῆρχαν βαπτισμένοι (ἀπὸ τοὺς Διακόνους) χωρὶς νὰ ἔχουν λάβει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ὁπότε οἱ Ἀπόστολοι «ἐπετίθουν τὰς χεῖρας ἐπ᾿ αὐτοὺς καὶ ἐλάμβαναν Πνεῦμα Ἅγιον» (Πράξ. η´ 17). Γιὰ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ὁμιλεῖ καὶ ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης στὸ κεφ. ζ´ 39, τὸ ὁποῖο θὰ ἐλάμβαναν κατὰ τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου «οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν», ἐνῶ οἱ πρῶτοι ποὺ ἔλαβαν τὸ Ἅγιον Πνεῦμα εἶναι οἱ Ἀπόστολοι κατὰ τὴν Πεντηκοστή.
Τὰ σημεῖα αὐτὰ εἶναι τέσσερα: (1) Τὸ ἅγιο Μύρο – ἔλαιον ἀπὸ σαράντα ἀρώματα, ποὺ δηλώνουν «αἰσθητά» τὰ ποικίλα χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. (2) Ἡ εὐχὴ τοῦ Ἱερέα. (3) Ἡ χρίση τῶν κυρίων μερῶν τοῦ σώματος καὶ (4) τὰ λόγια του Ἱερέα: «Σφραγὶς δωρεᾶς Πνεύματος Ἁγίου. Ἀμήν». Μὲ τὰ «σημεῖα» αὐτὰ ὁ Ἱερέας δὲν «τελεῖ» τὸ Μυστήριο αὐτὸ ὅπως τ᾿ ἄλλα, ἀλλὰ μεταδίδει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.
Ἡ χάρη τοῦ Χρίσματος εἶναι τὰ ποικίλα χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Γαλ. ε´ 22-23 καὶ Α´ Κορ. ιβ´ 4 καὶ 8-11), τὰ ὁποῖα λαμβάνουν ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ βαπτισμένοι. Ἐὰν τὰ διατηροῦν ἢ ἐὰν τὰ αὐξάνουν, μὲ τὴ δύναμη πάλι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἶναι ἕνα μεγάλο θέμα ποὺ συνδέεται καὶ μὲ τὴν προαίρεση τοῦ καθενός. Πάντως τὸ Χρίσμα δὲν ἐπαναλαμβάνεται. Ἐξαίρεση γίνεται ἐὰν κάποιος ὀρθόδοξος πλανηθεῖ καὶ ἀκολουθήσει ἄλλη θρησκεία, ἐφ᾿ ὅσον μετανοήσει, μπορεῖ νὰ γίνει δεκτὸς ξανὰ στὴν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μὲ τὴ χρίση (πάλι) τοῦ Ἁγίου Μύρου. Τὰ χαρίσματα γίνονται ἐνεργὰ μὲ τὴ μετάνοια, τὴν ἐξομολόγηση καὶ τὴ θεία Κοινωνία.