Λίγα λόγια από τους Αγίους μας για τα Ιερά Λείψανα των Αγίων της Εκκλησίας μας
Ή δόξα των αγίων λειψάνων αποτελεί προεικόνιση αυτής της νέας, της δοξασμένης κατάστασης του σώματος. Ή τιμή πού αποδίδεται σ’ αυτά στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελεί ακόμη μαρτυρία της πίστης μας στην καθολική δόξα του ανθρώπου (Α’ Θεσ. ε’ 23-24).
Ή αγιαστική χάρη εκφράζεται στα ιερά λείψανα με ευωδία, για την όποία κάνει λόγο η αγία Γραφή (Β’ Κορ. β’ 15. Πρβλ Ήσ. ξστ’ 14) και επιτελεί θαύματα (Δ/Β’ Βασιλ ιγ’ 20-21).
Σύμφωνα με την πίστη της πρώτης Εκκλησίας η θεία χάρη μεταδίδεται σε καθετί που βρίσκεται σε επαφή με τους αγίους. «Ακόμη και τα ενδύματσ των άγιων είναι σεβαστα σε όλη την κτίση», αναφέρει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και μνημονεύει τη μηλωτή του Ηλία (Δ/Β’ Βασιλ. β’ 8-14), τα υποδήματα των τριών παίδων, που κατανίκησαν τη φωτιά (Δαν. γ’ 27-28), τη ράβδο του Μωϋση που έκανε τόσα θαύματα, τα ενδύματα του Παύλου (Πράξ. ιθ’ 11-12), τη σκιά του Πέτρου (Πράξ. ε 12-J6) κ.ά (Χρυσ., Πρός τους ανδριάντας όμιλ. η’ 2).
Ο Μέγας Βασίλειος, μιλώντας στον 115 ψαλμό, γράφει ότι «όποιος αγγίζει οστά μάρτυρος μεταλαμβάνει της αγιαστικής χάριτος, που βρίσκεται σ’ αυτά» (PG, 30,112).
Το ίδιο διδάσκει και ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, μιλώντας για τους μάρτυρες «των οποίων και τα σώματα ακόμη έχουν τόση δύναμη, όση και οι άγιες ψυχές τους, όταν τα αγγίζουμε ή όταν τα τιμούμε» (PG, 35,589).
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, μάλιστα, τονίζει ότι «όχι μόνο τα οστά των μαρτύρων, αλλά και οι τάφοι και οι λάρνακες αυτών πολλήν ευλογία αναβλύζουν» (PG, 50,617), και προσθέτει «κάθε χριστιανική πολιτεία, που έχει λείψανα των αγίων, έχει κάστρα και τείχη γύρω της» (PG, 49,393).
Τα Λείψανα των αγίων, είτε εν αφθαρσία θαυματουργική είτε εν φθορά φυσιολογική, αποτελούν για τους πιστούς πηγές ιαμάτων και κρουνούς θείας χάριτος.
Ο Μ.Βασίλειος τονίζει ότι τα άγια λείψανα αγιάζουν και τον τόπον όπου εναπόκεινται, αγιάζουν και όσους κατοικούν σ’ αυτόν.
Στον Ιερό μας Ναό έχουμε την ιδιαιτέρα τιμή από τον Θεό να φυλάσσονται τμήματα Ιερών Λειψάνων δύο Αγίων.
- Του εν Αγίοις Πατρός ημών Παρθενίου Επισκόπου Λαμψάκου, προστάτου των Καρκινοπαθών.
- Της Αγίας ενδόξου μεγαλομάρτυρος Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας και
- Ανωνύμου οσιομάρτυρος της Ιεράς Μονής Παντοκράτορος Νταού Πεντέλης
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΙΟ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΜΑΣ
Ο όσιος Παρθένιος θεωρείται προστάτης των καρκινοπαθών, επειδή θεράπευσε και θεραπεύει πολλούς καρκινοπαθείς.
Η Αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια καταγόταν από την Ρώμη και έζησε στα χρόνια του Διοκλητιανού. Είχε επιδοθεί στο θεοφιλές έργο της φιλανθρωπίας, επισκεπτόταν τις φυλακές και σαν Άγγελος ενίσχυε τους Αγίους Μάρτυρες όπου με διάφορα φάρμακα προσπαθούσε να απαλύνει τον πόνο του σώματος τους, λυτρώνοντας τους.
Η δράση της αυτή έγινε αντιληπτή με αποτέλεσμα να συλληφθεί και με παρρησία να ομολογήσει την πίστη της ενώπιον βασιλέων και αρχόντων και εν συνεχεία να οδηγηθεί σε πολλά βασανιστήρια.
Η Αγία αξιώθηκε μαρτυρικού τέλους, παραδίδοντας το σώμα της στη φωτιά. Η μνήμη της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας τιμάται στις 22 Δεκεμβρίου.
Οι Άγιοι Οσιομάρτυρες της μονής Νταού Πεντέλης μαρτύρησαν περί τα τέλη του 17ου αιώνα μ.Χ., κατά την εποχή που Αλγερινοί πειρατές λεηλατούσαν τα παράλια μέρη. Κάποιος από τους υπηρέτες της μονής, ο οποίος μισούσε τους μοναχούς, συνεννοήθηκε με τους πειρατές και τους έβαλε στη μονή την ώρα που οι Πατέρες εόρταζαν την Ανάσταση. Οι πειρατές κατέσφαξαν τους Πατέρες, λεηλάτησαν τη μονή και έφυγαν. Σώθηκε μόνο ένας ιερέας της μονής με τον υποτακτικό του, που είχε μεταβεί στο μετόχι Γεροτσακούλι, για να τελέσει εκεί την ακολουθία της Αναστάσεως. Όταν επέστρεψε, βρήκε την μονή κατεστραμμένη και σφαγμένους όλους τους Πατέρες. Ο ιερέας αφού περισυνέλεξε τα τίμια λείψανα, τα ενταφίασε με ευλάβεια και τιμή.
